Jako że nie uważam blogaskowania za zirius biznes, nie będę wam opowiadać, co się działo w tym czasie, gdzie byłam i coście robiłam. Bo kogo to obchodzi.
No dobra, a teraz rozwinięcie tej krótkiej myśli, którą niedawno napisałam, ale nie chciało mi się dłużej pierdolić.
A mianowicie: traktowanie blogowania poważnie.
Jasne, dobrze jest robić wszystko dokładnie, starać się, aby innym się podobało. Jeśli niczego z tego nie masz, jest to godne podziwu, że ci się chce. Ale to dopóki masz z tego satysfakcję. Niedobrze jest, gdy twoje zainteresowania (z których raczej pożytku mieć nie będziesz, chyba że wpiszesz je do CV) stają się czymś, co zabiera ci inne zainteresowania. Po co to sobie robić? Nie będziesz tego mieć NIC dobrego. Marnujesz tylko czas i energię.
A jest prosta rada na to: traktować blogaskowanie jako okazjonalną rozrywkę, a nie pracę.
Nic się nie stanie, jak nie opiszesz jednego pakietu VIP. Kilkadziesiąt osób zrobi to za Ciebie.
Nikt nie umrze, jeśli olejesz jakieś zmiany, które zafundowali moderatorzy. Wszyscy i tak je zauważyli sami.
Nikt nie naśle na Ciebie pospolitego ruszenia, jak będziesz milczeć przez jakiś czas... No dobra, tego zagwarantować nie mogę, ale szanse są małe.
Piszę to, bo mi się zawsze smutno robi, jak ktoś kończy z blogowaniem, bo realizował pasję kosztem innej. Sama to przechodziłam. Ubzdurałam sobie, że muszę pisać o wszystkim, co się wydarzy na gierce. Co było skutkiem? Mój Dynamitowy Blog v1 stał się wręcz sztampowy, nie było w nim nic oryginalnego, a ja przestałam czerpać przyjemność z pisania notek, bo stało się to nudną robotą. Czytelnicy też weseli nie byli, bo było ich może trzech na krzyż. Cóż.
Podsumowując: chce Ci się, to pisz. Nie chce, to nie pisz. I tyle. To nie zirus biznes.
A jak komuś to przeszkadza, to powiedz mu, żeby usiadł w fotelu i zastanowił się, co w jego życiu poszło nie tak.
Dziękuję za uwagę!
